Miłość to nie to samo co namiętna miłość, zapalająca się gwałtownie, z całą gorączką i samozaparciem. Miłość jest być, niczym drzewo: cichym, pełnym, żywym, kiedy wszyscy obecni adorują milczeniem.
Cierpienie jest jedynym miejscem, gdzie niebo styka się z ziemią i gdzie człowiek może dotknąć nieskończoności.
Kiedy miłość jest szczęściem, i szczęście jest miłością, wspaniale jest na świecie, a jeszcze piękniej w niebie. Lecz człowiek jest człowiekiem, i zawsze o coś prosi.
Rok za rokiem, podczas każdego dnia, cały czas przypominał sobie, że to wszystko minie i tamten, kto go widział, zobaczy zniknięcie. Zrozumienie mijania, tego absolutnie pewnego mijania, to jest wysokość.
Prawda nie jest dostępna dla umysłów, które nie mają odwagi doświadczyć wątpliwości i zbadać swoje najgłębsze lęki.
Życie, życie, nie jesteś niczym innym jak błyskiem, nieuchwytnym błyskiem, którego pełnego poznania pragnie serce.
Czas, który widzi, jak rośliny ciągną się do słońca, zwierzęta zabijają się dla większej ilości tłuszczu, ludzie budują, niszczą, pędzą w kółko, przemijają i nie wracają.
Dziecko, które w nas mieszka, ufa,
że istnieją gdzieś mędrcy znający prawdę.
Gwiazdo, chroń nas – od szczęścia i spokoju.
Nigdy nie wie się, co poradzić z tym krzykiem, co odzywa się w nas samych.
Wierzyć, że jest się wspaniałym i stopniowo przekonywać się, że nie jest się wspaniałym. Starczy roboty na jedno ludzkie życie.
Jeżeli się jest otoczonym przez ogólną życzliwość, wtedy człowiek jest szczęśliwy.