Gwiazdo, chroń nas – od szczęścia i spokoju.

 Jedenasta wieczorem przyszła
i minęła. Maszerowaliśmy dalej.
Kilka godzin później spojrzałam na
zegarek. Było dwanaście po jedenastej.

 Tylko jeden jest król, tylko jeden! I nie ma innej ryby, która by mogła mu dorównać.

 Jest miłosierdzie w zapomnieniu, ale także w pozwoleniu by o nas zapomniano.

 Wątp, czy gwiazdy lśnią na niebie;
Wątp o tym, czy słońce wschodzi;
Wątp, czy prawdy blask nie zwodzi;
Lecz nie wątp, że kocham ciebie.

 Prawda, choć bardzo bolesna, rzadko wyrządza krzywdę.

 Właśnie to się robi, gdy się kogoś kocha: walczy się o niego i goni się go, kiedy się wie, że nas potrzebuje. Pomaga mu się toczyć walkę z samym sobą i nigdy nie zostawia, nawet jeśli sam już spisał się na straty.

 Chyba naprawdę trzeba o sobie zapomnieć, żeby móc siebie odzyskać.

 Boimy się tego, co najbardziej jest do nas podobne.

 To była gra. Pielęgniarki to wróg, a my byliśmy żołnierzami ruchu oporu.

 Moją klęską nie jest samotność, lecz poczucie samotności.