Celem życia jest sam rozwój, osiągnięcie najpełniejszego możliwego wyrazu, to w najwyższym stopniu zdrowie jest dobrobyt, że każde ograniczenie jest zło. Nie jesteśmy tutaj, by zdobyć sławę, nie jesteśmy tutaj, aby zdobyć smak, jesteśmy tutaj, aby dojrzeć, rozwijać i w pełni realizować naszą zdolność do całości i jedności z sobą.
Nie jest ważne, żebyś żył tak długo jak to możliwe, ale tak dobrodusznie jak to możliwe, bo do drugiego wszyscy dążą sami z siebie, dążenie do pierwszego to nauka błędna.
Praca, która zaspokaja nasze naturalne potrzeby, musi być podstawą wszelkiego szczęścia, wszelkiego rozwoju człowieka. Jeżeli praca ta jest odpowiednio zorganizowana, jeżeli jest efektywna, jeśli służy całemu społeczeństwu, owocuje ona nie tylko materialnym dobrobytem, ale także duchowym zadowoleniem.
Szczęście to nie coś, co przychodzi do nas z zewnątrz, coś, co możemy zdobyć lub zdobyć. Szczęście to coś, co pochodzi z naszego własnego serca, odbija się od niego i wraca do nas w rozbłyskach radości nad tym, co jest w nas, co my sami jesteśmy, co my sami stworzyliśmy.
Non est vivere sed valere vita est. To nie życie jest życiem, ale zdrowie i dobrobyt. Co z sensu życia, jeśli jesteś zbyt chory, aby cieszyć się nim?
To, co nie zabija, hartuje nas. Ból jest integralną częścią życia i pomaga nam zrozumieć, jak cenne jest zdrowie i dobrobyt.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, nie tylko dla siebie, ale również dla innych. Wolność jest prawem każdego człowieka, ale jednocześnie obowiązkiem dbania o dobrobyt naszej planety i jej mieszkańców.
Prawdziwe szczęście polega na cieszeniu się tym, co mamy, a nie na pragnieniu tego, czego nie mamy. To jest prawdziwa tajemnica dobrobytu i pokoju.
Nie ma biedniejszych ludzi niż ci, którzy nie potrafią docenić dobrobytu w którym żyją.
Niewielu z nas potrafi znieść dobrobyt. Innych ludzi, rzecz jasna.
Gość przyjdzie i pójdzie, w domu dobrobyt pozostanie.