Tempus edax rerum, tuque, invidiosa vetustas, omnia destruitis, vitiataque dentibus aevi paulatim lenta consumitis omnia morte.
Dopóki jesteśmy młodzi, dni wydają się wieczyste. Ale z wiekiem pojmujemy ulotność i przemijalność życia, uświadamiamy sobie, że każdy dzień jest cenny i niepowtarzalny. Należy go zatem przeżyć jak najlepiej umiemy, bez lęku przed przemijaniem, ale z radością z każdej chwili, którą jesteśmy w stanie po prostu doświadczyć.
Nie ze złotem wszystko, co się świeci, nie z wodą wszystko, co płynie, nie z mądrością wszystko, co staro.
Starość to najdziwniejsza z rzeczy, które mogą przydarzyć się człowiekowi, ponieważ jest ona czymś, co nieuchronnie nas spotka, jeżeli tylko będziemy mieli dość szczęścia, by długo żyć
Non scholae, sed vitae discimus. Sensu stricte, non vita, sed schola est. Vita enim discere non est, discimus.
Głowa pełna planów nie ma czasu na strach. Kto goni za marzeniem, ten nie zestarzeje się nigdy.
Młodość ma duszę otwartą i wszystko przyjmuje, starość jest już wymądrzała i wie, co odrzucić. Najlepiej być staremu własnym przyjacielem i robić to, co mu prawdziwie służy.
Człowiek cierpi dość długo, aby uznać, że życie to dość prosta sprawa. Problem polega na tym, że kiedy to zrozumie, zwykle jest już na tyle stary, że zapomina, co właściwie zrozumiał.
Mądrość nie jest bynajmniej sprzężona z latami. Ileż to widziałem młodych, którzy mieli mądrość, a starych, co mieli jesienią życia mniej rozumu niż siedmioletnie dzieci.
Czas ucieka niepostrzeżenie, jak woda przez palce. Goniąc za przemijającym młodzieńczym wiekiem, nagle znajdujemy się w starości.
Kto na starość mądry, ten na młodość bardzo szalony był. Ale kto na młodość mądry, ten na starość bardzo mądry będzie.
Życie zbyt szybko ucieka, umyka, przemija; dzień za dniem, rok za rokiem; każe ci lecieć za sobą, i zanim się obejrzysz, wszystko jest za tobą, jesteś stary i sam.