Wolność jest jak rzeźba. Nie jest danym, który można otrzymać gotowym. Wolny człowiek wciąż musi kształtować swoją wolność, starając się, żeby ją nie utracić.
Nieposłuszeństwo jest prawdziwą podstawą wolności, posłuszni muszą być niewolnicy.
Wolność nie jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, natomiast ugoda i kompromis z niewolą istnieją tylko dla tchórzy.
Nie musimy wcale odnosić sukcesów. To już jest swego rodzaju wolność. Wolność oznacza być kimś, kim naprawdę jesteśmy.
Wolność to nie tylko brak zewnętrznych zniewoleń, ale przede wszystkim zdolność do myślenia, mówienia i działania bez obawy. To prawo do wyrażania siebie bez ograniczeń i represji, prawo do bycia sobą bez strachu przed odrzuceniem lub krytyką.
Wolność to dążenie do zasady, że człowiek jest dobry, kiedy postępuje według własnej woli i nie krzywdzi przy tym innych. Zawsze rzuci to pytanie - czy mamy prawo postępować według własnej woli, jeżeli tym samym krzywdzimy innych?
Wolność nie jest pojęciem abstrakcyjnym. Gdy ją przeżyjesz, staje się czymś najbardziej konkretnym, co może dostarczyć ci życie.
Wolność jest zawsze niewolą zła. Nie jest wolny ten, kto nie potrafi panować nad sobą, kto jest niewolą swoich słabości, kto podlega tyraniom mod. Prawdziwa wolność jest darem umożliwiającym człowiekowi, by rozwijał swoje najszlachetniejsze zdolności.
Najgorszą formą niewoli jest fałszywe poczucie wolności, ponieważ daje to złudzenie, że jesteś wolny, kiedy tak naprawdę jesteś uwięziony.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, a bez możliwości porażki nie ma możliwości wolności.
