Wolność to nie tylko prawo, ale przede wszystkim obowiązek - obowiązek do twórczego, odpowiedzialnego życia. Nie jest ona dana raz na zawsze, ale wymaga ciągłego potwierdzania, obrony i poszerzania.
Bogiem, który chyba najbardziej mi imponuje jest wolność. Niepodległość. Autarkia. Nic nie musieć. Nie być zależnym od nikogo i od niczego. Nie potrzebować wsparcia, poklasku, aplauzu. Myśleć swoją głową, czuć swoje serce i wyznawać takie tylko przekonania, które sam dla siebie w wyborze absolutnej samodzielności uznam za stosowne.
Wolność nie jest niczym, co można dać; wolności nie da się przekazać od ręki do ręki. Każdy musi sam dla siebie zdobyć wolność. Cóż za dziwne jest to, że nie możemy dać innym wolności, a jednak możemy zabrać im wolność.
Wolność jest najwyższym błogosławieństwem, które daje człowiekowi życie, ale ona jest także najcięższym kosztem, bo życie codziennie na nowo domaga się od niego udowodnienia, że ceni tę wolność, że jest jej godny.
Wolność nie jest czymś, co można dać. Jest to coś, co każdy musi sam dla siebie zdobyć i świętować. Wolność to integralna część nas samych, to nasz niezbywalny prawo, które powinno być szanowane i strzeżone.
Wolność nie polega na robieniu tego, co się chce, ale na tym, że nie musisz robić tego, czego nie chcesz.
Wolność spoczywa w sercach ludzi; kiedy umiera tam, żaden konstytucja, żaden prawo, żadne sądy nie mogą ją ocalić.
Zwrócone ku naturze oczy przechodzą niezauważone, dopóki przychodzi pora, kiedy dusza pragnie odpocząć w samotności. Tak naprawdę wolność to wewnętrzny stan.
Wolność jest niczym, jeśli nie oznacza wolności od popełniania błędów. To jest prawdziwa istota wolności, a nie tylko wolności formalnej, ale prawdziwej wolności.
Wolność jest niczym bez sprawiedliwości. Sprawiedliwość jest niczym bez miłosierdzia. Miłosierdzie jest niczym bez prawdomówności. Prawdomówność jest niczym bez miłośći. A miłość to wolność od wszelkiego zła.
