Wolność jest najcenniejszym tańcem jaki możemy zatańczyć. Tylko w niej każdy krok jest zgodny z muzyką naszej duszy, tylko w niej każdy obrót nosi piętno autentyczności. Ale pamiętajcie, że wolność nie jest zdziczałym pląsem przez życie. Jest tylko i aż tauńcem z taśmą, której nie widać, ale której odczucie nie opuszcza nas ani na krok.
Nie wolno nam zapomnieć, że wolność nie zachodzi sama z siebie. Musi być stale zdobywana i po cichu, i głośno, indywidualnie i zbiorowo, siejąc zyski, ale nieraz przynosząc ofiary.
Wolność jest najwyższym szczytem człowieczeństwa, który tylko nieliczni są w stanie osiągnąć. To nie jest dar, ale wybór. I to wybór, który wymaga najgłębszego poświęcenia, największej odwagi.
Wolność nie polega na posiadaniu wielu alternatyw, ale na tym, żeby być w stanie wybierać dobrze. Nie zależy od ilości opcji, ale od ich jakości. Poprzez wybrane wartości tworzymy swoją tożsamość, przez co stajemy się więźniami wolności. Ostatecznie, nasza wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka.
Wolność nie jest świętością; świętość wolności jest. Każda wolność, która nie zakończy się na świętości, zatruta jest zepsuciem.
Wolność nie jest pojęciem abstrakcyjnym. Gdy ją przeżyjesz, staje się czymś najbardziej konkretnym, co może dostarczyć ci życie.
Wolność nie polega na tym, że mamy możność robić to, co chcemy, ale na tym, że mamy prawo robić to, co powinniśmy.
Nie jesteś hasłem w krzyżówce, nie musisz wszystkim pasować.
Najważniejsza kwestia wolności to prawo do tego, by każdy mógł myśleć dla siebie i działać według własnych przekonań. Wolność nie jest niczym, jeśli nie obejmuje wolności do robienia błędów.
Wolność to dążenie do zasady, że człowiek jest dobry, kiedy postępuje według własnej woli i nie krzywdzi przy tym innych. Zawsze rzuci to pytanie - czy mamy prawo postępować według własnej woli, jeżeli tym samym krzywdzimy innych?
