Wolność to nie jest coś co można dać; wolność to jest coś co ludzie biorą i ludzie są tak wolni, jak chcą być wolni.
Nie można być prawdziwie wolnym, kiedy twoja wolność jest przyczyną cierpienia innych. Wolność to nie tylko prawo do robienia tego, co chcemy, ale przede wszystkim zrozumienie, że to, co robimy, ma wpływ na innych. To nie tylko prawo do decydowania o sobie, ale przede wszystkim odpowiedzialność za decyzje, które podejmujemy.
Wolność nie jest niczym, jeżeli nie jest to wolność robić coś dobrego. Każda inna wolność jest iluzją. Każdy człowiek stworzony dla dobra jest zdolny do zła.
Wolność nie jest rzeczą samą w sobie. To nie jest cel. Wolnością jest prawo do określenia czym jest dobro; i zatem daje prawo do czegokolwiek, co w ogóle istnieje.
Wolność to prawo do powiedzenia ludziom, czego nie chcą słyszeć. To jest straszna odpowiedzialność, której większość ludzi unika.
Wolność to nie zboczenie, ale zdolność do przełamywania w sobie zboczeń. To nie oznacza robić wszystko, co mi się podoba, ale umieć zrobić to, co dobre.
Wolność nie jest niczym więcej niż szansą na bycie lepszym, a bez możliwości porażki nie ma możliwości wolności.
Wolność nie jest przeciwieństwem przymusu, lecz przymusu niewłaściwie zrozumianego. Ujarzmienie nie jest konieczne, a każde zewnętrzne ujarzmienie jest opracowaniem, do którego człowiek dochodzi z wolna, a nie urodzonym prawem.
Są ludzie, dla których istotą spełnienia nie jest władza, nie jest stan posiadania, lecz możliwość wyboru, pozostawiona w ich własnych rękach. Dla nich, wolność jest najwyższą wartością. Tworzą oni przedłużenie samego siebie, wychodzą poza granice własnego ego i stają się swobodni.
Wolność jest największym darem, jakiego może dostać człowiek, ale przynosząca najwięcej cierpień, jeżeli nie potrafi jej używać.
