Nie musimy wcale odnosić sukcesów. To już jest swego rodzaju wolność. Wolność oznacza być kimś, kim naprawdę jesteśmy.
Nie mogę żyć bez wolności, wolność jest powietrzem, które oddycham. Darenie wolności to jak pozbawienie mnie życia.
Wolność jest jak powietrze. Dopóki nie zaczyna go brakować, człowiek nie docenia, ile ono dla niego znaczy.
Wolność to tylko szansa na bycie lepszym, podczas gdy równość oznacza bycie takim samym jak nasi przeciętni sąsiedzi.
Wolność jest niczym, jeżeli nie zawiera wolności ryzyka, wolności popełnienia błędów, wolności doświadczania życia w pełni. To jest jej istota: ryzyko, błąd, niepewność, niewiadoma, niezgoda.
Wolność składa się nie tyle z uprawnień, co ze zdolności do bycia tym, kim chcemy. Właściwe zrozumienie wolności prowadzi do pełni człowieczeństwa, do prawdy o człowieku.
Wolność jest trudna do osiągnięcia, ale jeszcze trudniejsza do utrzymania. To jest jak zdobywanie szczytu góry, której nie widać na horyzoncie. To nieustanny wysiłek, który wykracza poza zwykłe granice naszego wyobrażenia.
Wolność nie jest stawianiem na swoim, ale zdolnością do szanowania prawa innych do bycia sobą, do podejmowania własnych decyzji i żywienia swoją autentycznością.
Nieposłuszeństwo jest prawdziwą podstawą wolności, posłuszni muszą być niewolnicy.
Wolność to nie stan, to sposób myślenia. To nie brak granic, to umiejętność pokonywania przeszkód. Wolność nie jest dana, jest zdobywana każdego dnia przemyślanymi decyzjami i świadomymi działaniami.
