Ci, których wróg chwali, pewnie ...

 

......Wraz z upływem czasu zaczynam zauważać że mam coraz mniejszą ochotę mówić. Patrząc na ludzi których mijam na ulicy, widzę w pociągu, autobusie, stwierdzam że owszem oni dużo mówią ale nie rozmawiają. A to diametralna różnica. To tak jakbyś powiedział "Ja Cię kocham ale chleb można kupić w pasmanterii" Im jestem starszy tym bardziej męczy mnie ludzkie paplanie. Już nie mówi się że spotkamy się jutro, pojutrze, za tydzień. Dziś w modzie jest durne stwierdzenie zapożyczone z "angielszczyzny" - jesteśmy in touch. Każdy z nas trwa w sobie samym. A między sobą wymieniamy komunikaty. Jak informator na stacji kolejowej. "pociąg do Warszawy odjedzie....."

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Ale pamiętaj, że każdy upadek to kolejna lekcja, która czyni cię silniejszym. Nawet kiedy wydaje się, że właśnie przegrywasz, nie zapominaj, że jesteś w drodze do wygrywania

 Życie to tęsknota za czymś, co trudno nazwać.

 Przestań karmić się tym, co mówią inni. Idź przed siebie, doświadczaj, czuj, oddychaj, żyj, zachwycaj się, odczuwaj emocje i naucz się je nazywać. I mówić o nich. Przeżyj coś naprawdę, dogłębnie i tak jak chcesz ty, a nie wszyscy dookoła. I przypomnij sobie o marzeniach z dzieciństwa, bo przecież je miałeś. Jeśli odważyłeś się je mieć, masz też wszystko, czego potrzeba, by je spełnić. (…) Zacznij żyć, od teraz.

 Czasami martwi potrafią mówić.

 Bo ja się wtedy nawet starałam pilnować, żeby nie zajść w złudzeniach za daleko, żeby w pewnym momencie nie dostać po głowie. No i przede wszystkim starałam się “na nas” nic nie budować. To miała być zupełnie nieżyciowa historia.

 Czuję potrzebę. Potrzebę szybkości.

 Rzadko kiedy czasy są surowsze niż ludzie.

 Czytanie to jest odnajdywanie własnych bogactw i własnych możliwości przy pomocy cudzych słów.

 Jeżeli chcecie znać moje zdanie, muzyka t język pamięci.