I alejką między "wszystko" i "nic" ruszył przed siebie.

 Tempo nadaje smak życiu.

 Żyję według zasady: ''Daj z siebie wszystko albo wracaj do domu''. I tak ze wszystkim. Albo daję z siebie tyle ile mogę, albo nawet nie zaczynam. Zarówno w związkach jak i w sporcie, stosuje to dosłownie do wszystkiego. Tak już żyję, Taki jestem.

 Ludziom przydarzają się różne rzeczy
i każdy musi się nauczyć je akceptować.
Nie należy buntować się za bardzo przeciwko naturalnemu porządkowi;
cena, którą przyjdzie za to zapłacić,
może być zbyt wysoka: życie
w poczuciu winy albo samotność.

 Tylko dzieci i złodzieje biegają.

 Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.

 Ludzie marnują sporo czasu. A potem chcą więcej. Więcej godzin w ich dniach, więcej dni w ich latach i więcej lat w ich życiu.

 To ja was zabiłam, myślę, mijając stertę trupów. I was.Was też.

 A przecież to już życie i niejeden z nas jest już martwy na dobre.

 Obojętność wobec śmierci jest bezmyślnością wobec życia.

 Myślisz za dużo, bo myślami zasłaniasz się przed światem;
więcej gadasz, niż obserwujesz;
poddajesz się przesądom,
a nie analizujesz, co się dzieje.