I alejką między "wszystko" i "nic" ruszył przed siebie.

 Za ołtarze i ogniska domowe walczyć.

 Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.

 Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.

 Nie wtrącaj się do spraw czarodziejów, bo są chytrzy i skorzy do gniewu.

 Nie prosiłem o łatwe życie, tylko o siłę, aby je przetrwać. Zwycięstwa zawsze mają smak porażek, które za nimi idą.

 Oczy bywają modre, brązowe, a nawet zielone. Najczęściej jednak są nieme.

 Ciągle mieliśmy zbyt pełne serca.
Co to znaczy? Że każde z nas żywiło
osobne, niespełnialne nadzieje, które
taszczyliśmy z sobą jak sekretne walizeczki.

 Niestety, czasami życie obchodzi się z nami okrutnie, a my nie możemy nic na to poradzić.

 Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.

 Życie nie jest apelem do przyjemności, ale do wysiłku: to nie jest raj, ale ziemia, na której występuje mądrość i cierpliwość. Te dwa cnoty to jabłka ze złota, w końcu przynoszą spokój ducha.