Wieczna przemiana,która się w nas ...

 Posmutniałam. Żal mi było tego pana. Co z tego, że był pijany? Był nieszczęśliwy. Bardzo.

 Co mi dał rozum? Wiedzę, jak bardzo rozum jest bezsilny.

 Czas omija miejsca, które wspominamy.

 Łzy są pociechą nieszczęśliwych.

 Życie jest trudne, pełne zranić i zawodów. Ale kiedy przestajemy być w stanie uczyć się od cierpienia, przestajemy rosnąć.

 Życie ludzkie ubiega między wspomnieniem a nadzieją.

 Zazwyczaj spełnianie obowiązków odpędza strach.

 W tym co robimy zwykle mamy wolność wyboru.
Nie rezygnujmy z ambitnych dążeń, z ambitnych pomysłów. Nie wybierajmy wygody i przeciętności...

 Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.

 Nic nie ma bardziej skomplikowanego i cenniejszego od człowieka, synku.