Często starzec pochylony wiekiem nie ...

 Jak ma być w tak kraju dobrze, jak chcą od ciebie tyle za pokój.

 Pytanie: "jak późno już" należy do repertuaru naszego codziennego życia. Często stawiamy je sobie sami; czasem - na przykład z racji urodzin czy zakończenia roku - stawiają nam inni.

 Słowa są tylko pyłem na wietrze, a pył wyklucza kontrast.

 Nikt nie może wykuć szczęścia swojego życia; można wykuć tylko szczęście chwili.

 Bohaterowie mają to do
siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.

 Wszyscy chcemy dożyć starości i wszyscy zaprzeczamy, że już nadeszła.

 Nie musi się iść na najdroższą uczelnię, żeby zdobyć porządne wykształcenie.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać naprzód.

 Sama mogę staczać swoje bitwy. To właśnie robią wybrańcy, prawda?

 Czy nie oszukiwałem samego siebie? Czy nie czynimy tego wszyscy?