Stworzenie jest pieśnią pochwalną: sylabizowaną ...

 Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.

 Trzeba brać to, czego się pragnie. Zapłacić cenę i nie tracić czasu na skrupuły.

 Nad pijanym śpiewa ptak zapomnienia i duszę jego zabiera.

 Jedyną moją własnością jestem ja sam. A i to nie do końca.

 Z nadmiaru światła kruszy się grudzień.

 Nie należy zapominać,że rozsądna kuchnia,nawet najprostsza,czyni dom szczęśliwym.

 Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

 Podkreślała, że fotografia jest ze swej istoty dosłowna, literalna i faktualna.

 Był to Weltschmerz - ów ból życia, co unosi się w duszy jak gaz i nasyca ja rozpaczą, tak że szukamy zdarzenia, które nas mogło zranić, i nie możemy znaleźć żadnego.

 Życiem rządzą same sprzeczności. Nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć tych wszystkich pokręconych zależności.