Człowiek na starość przypomina emerytowanego ...
Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.
Kto nie poświęca czasu na zdrowie, będzie musiał poświęcić go na chorobę. Tylko jedno jest na tyle ważne, żeby dla niego zarywać noce, a to jest życie. Czasu ma się zawsze na tyle, na ile chce się go mieć.
Jedyne zło, jakie prasa może wyrządzić człowiekowi, to wydrukować wiadomość o jego śmierci.
Życie daje nam tylko określoną liczbę okazji.
Temu, kto wyjeżdża, jest lżej, niż temu, kto zostaje.
Nie odznaczamy się niczym szczególnym. Jesteśmy tylko częścią zewsząd ograniczonej nieskończoności. Czy warto tedy tak srogo traktować siebie i innych? Wszystko jest takie małe, a my tacy krótkotrwałi. Musimy kochać siebie i innych, bo to jest jedyna rzecz, którą możemy sprawić wobec świata i siebie, a która ma znaczenie.
Odtrącaniem nie naprawi się żadnego człowieka.
Ostrożnie wybieraj osoby przed którymi się otwierasz. Tylko nieliczni chcą ci pomóc, reszta jest po prostu ciekawa..
Gdyby się zawahała, zaczęłaby wątpić, a wątpliwości mogłyby okazać się jej zgubą.
A to jest najważniejsze, tak mi się
przynajmniej wydaje - być w zgodzie
z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.
Dokądkolwiek się udajemy, zabieramy ze sobą swoje poczucie winy.