Kto pierwszy z siebie się ...
Kto pierwszy z siebie się zaśmiał, ten zapobiegł ośmieszeniu się.
I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.
Łatwiej się poddać, niż o siebie zawalczyć.
W trawach leżysz między niebem a ziemią.
Człowiek jest ze wszystkich zwierząt najbardziej przesiąknięty sprawami płci - oraz jedynym, który przewiduje śmierć.
Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.
A życie — życie zgarniają pod siebie
inni. I nie chcą z niego nic użyczyć.
Becky słyszała go, lecz dźwięk docierał tylko do jej uszu, już nie do mózgu.
Brak dowodów nie jest jeszcze dowodem na ich brak.
W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.
Życie jest jak grająca melodyjka, którą każdego dnia na nowo odkrywamy. Jest jak niekończąca się symfonia, która na każdym kroku zaskakuje nas nowymi dźwiękami. Nie zawsze jest łatwo, ale każda trudność to kolejny dźwięk, który sprawia, że nasza symfonia jest unikalna i niepowtarzalna.