Młody jest ten kto wieczorem ...

 Jak pies, którego wabi i odpycha smród płonącego własnego gatunku.

 Życie poświęć dla prawdy.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio
nie przywiązywać. Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Powinniśmy solidaryzować się z własnym losem!

 We mnie też cały czas coś pęka, raz za razem.

 Nie instytucje tworzą człowieka, ale człowiek instytucje.

 Na tym polega wartość życia, że płaci się za nie nawet życiem.

 Tu się nie mówi: tato, nie umieraj! Tu się umiera.

 Człowiek nie mądrzeje na starość, ale staje się ostrożny.

 Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.