Żadna sztuka nie może równać się z życiem.

 Życie jest jak jeździć na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Ludzie zabijają czas, żeby czas ich nie zabił.

 Czasami musisz zaakceptować fakt, że niektórzy ludzie mogą być tylko w twoim sercu a nie w życiu.

 Luksus polega na posiadaniu tego, czego nie potrzebujemy.

 Bo utrata życia nie jest
wcale najgorszą rzeczą,
jaka może spotkać człowieka. Najgorsza jest utrata tego,
po co się żyje.

 Czasami musimy przestać analizować przeszłość, przestać planować przyszłość, przestać zastanawiać się co tak naprawdę czujemy, przestać decydować rozumem co chce czuć serce. czasem musimy po prostu powiedzieć sobie “niech się dzieje co chce” i iść dalej.

 Każdy chce być zrozumiany oprócz artystów, poetów i narkomanów.

 Są takie dni, kiedy nie wiadomo, co ze sobą robić.

 Jawa różni się od snu natężeniem myśli (...).