
Człowiek podleje na starość.
Człowiek podleje na starość.
Ciekawe, że z pokolenia na pokolenie dzieci są coraz gorsze, natomiast rodzice coraz lepsi, a więc z coraz gorszych dzieci wyrastają coraz lepsi rodzice.
Ten jest najszczęśliwszy z ludzi,kto koniec życia umie powiązać z jego początkiem.
Śmierć przychodzi tylko raz, ale czuje się ją w ciągu całego życia.
Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.
Bić mnie możesz, ale weź głęboki oddech, zanim powiesz coś nieprzemyślanego.
Wychowanie jest zorganizowaną obroną dorosłych przeciwko młodym.
To takie dobre uczucie - kochać i być kochaną. Taki banał!
Trudniej jest się starzec, niż umierać,bo jednorazowa ofiara mniej kosztujeod powolnego zrzekania się każdego dobra po szczególe.
Celem polityki nie jest wyższe dobro, lecz mniejsze zło.
Wspomnienia - to dywidendy, które płaci życie.