Śmierć jest snem bez snów.

 Niektórych łatwiej jest kochać, gdy nie trzeba się z nimi zadawać.

 Pasterze to naród obłąkany.

 Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem nie jest od niej wolny. I trzeba czuwać nad sobą nieustannie, żeby w chwili roztargnienia nie tchnąć dżumy w twarz drugiego człowieka.

 Im akurat dość łatwo przychodziło być komunistami, biedy nie klepali.

 Ludzie myślą czasem jak zabić czas, a to czas ich zabija.

 Może od umierających należy uczyć się życia?

 On jest straszniejszy od wszystkich chorób. Bardziej śmiercionośny.

 „Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd".

 Radości życia rodzinnegosą najpiękniejsze na świecie,a radość, jakiej rodzice doświadczająna widok swych dzieci, jest najświętsza.

 Człowiek narodził się, by zdradzać swój los.