Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Lekarstwem na przyzwyczajenie jest inne przyzwyczajenie.

 Pragnienia w człowieku nie wolno gasić, bo to tylko smutek z tego.

 Nie można być niewolnikiem strachu.

 Takich dwojga jak nas troje nie ma nawet jednego.

 ...głupstwo całe życie, którego początku nie pamiętamy, a końca nie znamy...

 Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

 Ich sarkazm raniłby mnie, a moje zalęknienie nie pozwalałoby mi się bronić.

 Kiedy na końcu życia spojrzysz wstecz, zobaczysz, że bardziej od niepowodzeń bolały te momenty, kiedy nie spróbowałaś. Ból porażki jest przemijający, ból z niewykorzystanych szans trwa wiecznie.

 Być człowiekiem znaczy: każdego dnia starać się być lepszym.

 Czuł się sobą i innym być nie chciał. Pragnął teraz tylko stać się lepszym niż dotychczas.