Zabity promień rozkłada się - w tęczę.

 Życie to ciągła tęsknota za czymś lepszym.

 Krzyk jest najciekawszym ze słów.

 Tylko ten, kto potrafi nad sobą panować, uczy się szacunku wobec samego siebie.

 Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wymagań każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechać się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.

 Bo jak – w świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę – osądzać, tych, którzy decydują się na śmierć?

 (…) nie powinno tak być. Czy trzeba zapominać stare znajomości i dawne dni?

 Życie w podróży ma pozory snu. Choć dalekie od normalności, pozostaje realne.

 Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.

 Przemija bowiem postać tego świata.

 Skoro i tak skaczę w piekle, to mogę po drodze zaszaleć