(...) nie potrafię dziękować, gdy przymieram głodem.

 Naprawdę żaden z nas nie ma nic do stracenia. Dzięki temu łatwiej przegrać.

 Odeszła, brnąc przez gruzy swoich planów.

 To okrutne przeznaczenie którego nie da się uniknąć...

 Nic nie ma bardziej skomplikowanego i cenniejszego od człowieka, synku.

 Ludziom przydarzają się różne rzeczy
i każdy musi się nauczyć je akceptować.
Nie należy buntować się za bardzo przeciwko naturalnemu porządkowi;
cena, którą przyjdzie za to zapłacić,
może być zbyt wysoka: życie
w poczuciu winy albo samotność.

 Mleko się psuje, kwiaty przekwitają, ludzie umierają, życie trwa.

 Daj mi rząd dusz!

 Krótko żyjemy, niewiele widzimy, niewiele wiemy, więc przynajmniej snujmy marzenia.

 Z kim kto przestaje, takim się staje.

 Źle postawione pytanie prowadzi do złej odpowiedzi.