(...) nie potrafię dziękować, gdy przymieram głodem.

 Ludzie sami nie zmieniają się nigdy. Ludzi zmienia życie.

 Umarłeś, i to mnie uspokaja.

 Nie wiemy, kiedy nadejdzie dzień, który zmieni nasze życie.

 Śpij i przez kilka godzin bądź wolny od wszystkich nieszczęść, jakie sam na siebie ściągnąłeś.

 W jakiś nieracjonalny, wewnętrzny sposób serce i rozum mogą się wymieszać.

 Nie bał się niczego. Dopóki nie spotkał mnie.

 Czasami gdy zdarza się cud, zaczynasz wierzyć, że wszystko jest możliwe.

 Nie istnieje tu niedelikatność, nie istnieją nagłe pocałunki.

 (...) tylko ty pozostajesz w nieświadomości, a nie wszechświat.

 Człowiek, który żył po to, aby zjeść i spać, serio nie przeżył, a tylko vegetował. Życie to o wiele więcej – to powagi, ważne wybory, to łzy, ale przede wszystkim to uśmiech, uczucie wiecznej radości, które mamy głęboko w sercu.