Umrę zadowolona. Zrobiłam, ile w mojej mocy. Wierzę, że przeżyłam życie, jak należy.
Niektórzy ludzie, pomyślał, stają się widoczni dopiero dzięki temu, że znikają.
Czy od śmieszności do podniecenia jest tylko mały krok?
Prawdziwa nienawiść to dar, którego
człowiek uczy się latami.
Jedna noc zmieniła mnie nieodwracalnie.
Czasem pogodzenie się z losem to większa
walka niż heroiczne szukanie drogi ucieczki.
Też bym chciał, żeby ktoś kiedyś tak niecierpliwie na mnie czekał, że z tej wielkiej tęsknoty aż nie mógłby usnąć.
Stawiam jedną nogę przed drugą i idę. Po prostu idę, bo boję się zatrzymać.
Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!
Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.
