Filozofia zawsze grzebie własnych grabarzy.

 Każdy los, w którym widać krzyż, staje się łaską.

 Kto chce żyć, ten musi się odnosić do życia poważnie. Życie to nie tylko przywilej, ale i obowiązek; nie tylko dar, ale i ofiara.

 Każda istota jest zdruzgotanym hymnem.

 Każdy bohater staje się w końcu nudziarzem.

 Każde działanie jest po to, aby drugiemu zrobić przyjemność.

 Bo dla Anatolija pieniądze są celem życia. I śmierci też, można powiedzieć.

 Książka i możność czytania to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji.

 Nadzieja jest dobrym śniadaniem, lecz kiepską wieczerzą.

 Życie to nieustanne przemijanie, zmienność, niepewność. W każdej chwili możemy stracić to, co mamy. Świadomość tej prawdy powinna nas skłaniać do doceniania każdego dnia, do korzystania z chwili obecnej.

 Z jakiegoś nieznanego powodu los obdarza nas tym, czego wcale od życia nie pragniemy.