
Filozofia zawsze grzebie własnych grabarzy.
Filozofia zawsze grzebie własnych grabarzy.
Każdy los, w którym widać krzyż, staje się łaską.
Kto chce żyć, ten musi się odnosić do życia poważnie. Życie to nie tylko przywilej, ale i obowiązek; nie tylko dar, ale i ofiara.
Każda istota jest zdruzgotanym hymnem.
Każdy bohater staje się w końcu nudziarzem.
Każde działanie jest po to, aby drugiemu zrobić przyjemność.
Bo dla Anatolija pieniądze są celem życia. I śmierci też, można powiedzieć.
Książka i możność czytania to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji.
Nadzieja jest dobrym śniadaniem, lecz kiepską wieczerzą.
Życie to nieustanne przemijanie, zmienność, niepewność. W każdej chwili możemy stracić to, co mamy. Świadomość tej prawdy powinna nas skłaniać do doceniania każdego dnia, do korzystania z chwili obecnej.
Z jakiegoś nieznanego powodu los obdarza nas tym, czego wcale od życia nie pragniemy.