To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach ...

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Zmieniłem się? Może i tak. Może na gorsze, może na lepsze. Zależy, z której strony kto patrzy. Może zachowuję się poważniej, może dziecinniej. Tak i to prawda, że czas zmienia ludzi, ale to nie tylko czas. To także ludzie, z którymi przebywasz.

 Dopóki iskierka życia tli się w nas, powinniśmy walczyć.

 Nie możesz nalewać nowego wina do starych butelek.

 Kwiaty są tak pełne sprzeczności! Byłem zbyt młody, żeby umieć ją kochać!

 Śmierć jest tak przerażająco
ostateczna, tymczasem życie obfituje
w niezliczoną ilość możliwości.

 Wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.

 Na tym polega życie […]. - Dostaje się to, co daje się od siebie.

 Tym samym mózgiem myśleć i wierzyć?

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”