Współcześni nigdy nie napisali o śmierci niczego, co chciałabym przeczytać.

 Pierwsze tygodnie po dniu wolnym od pracy należały do najcięższych, bo były zbyt bliskie czegoś,
co stało się już przeszłością, a nie mogło
wchodzić jeszcze w grę jako obietnica przyszłości.

 Życie to teatr, ale większość ludzi nie ma swojej roli. Grają to, co podsunął przypadek, nie grają siebie.

 Nie zmienisz życia, dopóki nie uporządkujesz myśli. To one ciążą i nie dają normalnie żyć.

 Nie śpij, twojego sercątka nie ma jeszcze w domu.

 Cierpliwość jest garażem nadziei.

 Chciałbym mieć takie miejsce, które mógłbym nazwać swoim własnym.

 I czasem przychodzi taki moment w życiu człowieka, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść naprzód. I nieważne, jak cholernie by ci zależało, jak trudne by to było. Po prostu trzeba…

 Niektórzy ludzie przyszli na świat, by samotnie borykać się z losem, ani to dobre, ani złe, takie jest życie.

 Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.

 Czy ty nie czytałaś o kulturze arabskiej, zwyczajach, historii, tradycji?
Nauczyłaś się paru słów i uważasz, że to wystarczy, aby brać sobie za męża Araba?