Gdyby nie receptory na neuronach, z pewnością nie byłoby poezji.

 Czasem spotyka się kogoś nieziemsko pięknego. Potem z nim rozmawiasz i po kilku minutach umierasz z nudów. Ale czasem spotykasz kogoś i myślisz sobie: 'Jest w porządku, może być'. A potem go poznajesz. I jego twarz staje się nimi. Jego osobowość jest na niej wypisana. I staje się czymś nieziemsko pięknym...

 Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.

 Wierzę, że Śmierć jest wysłannikiem Najwyższego.

 Kochankom nie trzeba słów, wystarczy spojrzenie.

 Megaloman to ktoś mówiący głośno to, co każdy po cichu myśli o sobie.

 Starsi panowie, starsi panowie,Starsi panowie dwaj,Już szron na głowie,Już nie to zdrowie. A w sercu - ciągle maj!

 Czy można być tak długo smutnym na tak ciekawym świecie?

 Jeżeli jednak szczerze wierzymy, że dobroć nigdy nie idzie na marne, musimy trwać w tym przekonaniu nawet wtedy, gdy szlachetność obraca się przeciwko nam.

 Życie zamienia się niekiedy gwałtownie, jak schodzący lawinowo stok. Wszystko przewraca się, miota, a gdy emocje opadną, trwa inny krajobraz- podobny, ale inny.

 – A jakie jest największe kłamstwo świata? – To mianowicie, że nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi największe kłamstwo świata.