[...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Liczy się tylko książka, która jak nóż wbija się w serce czytelnika.

 Wyrzuty sumienia istnieją. Są bezużyteczne i zjadają człowieka od wewnątrz.

 Każdy łup na tej wyspie zgodnie z prawem należał do niego.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Ludzi północy trawi odwieczna tęsknota za Atenami i Rzymem.

 Nie trzeba wcale dla sukcesu rezygnować z życia. Można mieś jedno i drugie.

 Rozsądni dorośli nie widują rzeczy, które nie istnieją, ani nie otrzymują informacji we śnie.

 Złe rzeczy czasami spotykają i dobrych ludzi. Trzeba je zaakceptować.

 Bardzo trudno ocenić wielkość własnej sławy.

 On złamał mi serce.
Ty złamałeś mi tylko życie.