Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.
Blizny przydają mężczyźnie groźnego wyglądu, a niebezpieczeństwo jest ekscytujące.
Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.
Nie ma we mnie dawnych marzeń. Niczego nie planuję. Mało wymagam od innych. Właściwie to niczego nie oczekuję. Nie stawiam warunków. Zaczęłam rozumieć, że na niewiele rzeczy w życiu mam wpływ. Mogę być odpowiedzialna jedynie za siebie, nie za innych. Życie to labirynt wyborów. Czasami trzeba puścić wszystko wolno, nieważne jak bardzo jest nam tego żal i że kiedyś pokładaliśmy w tym nadzieję. Trzeba iść dalej. Mieć w sobie siłę żeby niepotrzebne emocje zostawić w przeszłości, a nie toczyć walkę z samym sobą. Chcę odetchnąć świeżym powietrzem i zakończyć to, co niepotrzebne. Jedynie tęsknota czasami rozrywa mi skórę. Ale to nie tęsknota za Tobą. Nie miej złudzeń. Ja tęsknię za sobą.
Verba res sequitursłowo pociąga za sobą czyn
Spoglądam na siebie i widzę, że prawie jestem gotów. I to też będzie dobra rzecz. Sądzę, że nawet śmierć będzie rzeczą dobrą, nie dlatego, że jest zakończeniem dawnej goryczy, ale dlatego, że jak wieżę, nadejdzie jako ostatni z ostrych smaków,
które upewniają mnie, że żyję.
Są takie dni, że najbardziej oczywiste rzeczy wydają się całkowicie zagmatwane.
Nie byłem stworzony do myślenia. Byłem stworzony do jedzenia.
Kto chce realizować swoje marzenia, musi się obudzić.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz cały czas podążać naprzód. Nie można zwolnić, nie można stanąć w miejscu. Tylko ruch, tylko ciągłe poszukiwanie, dążenie do celu daje nam szansę na szczęście i spełnienie.
Woda się szybciej nie zagotuje, jeśli będziesz stać nad garnkiem.
