Przeciętności umysłu niemal wszędzie towarzyszy zadziwiająca podłość duszy.

 Czytaj, czytaj, przeczytaj ponownie, módl się, pracuj, a znajdziesz.

 Po to, żeby coś komuś udowodnić,
nie warto marnować życia.

 Nic się nie da zmienić: statystycznie wypada jedna śmierć na jednego człowieka.

 (...) dowiedzieć się, że ktoś nie żyje, to nie to samo, co stanąć nad jego grobem.

 Bo ja się wtedy nawet starałam pilnować, żeby nie zajść w złudzeniach za daleko, żeby w pewnym momencie nie dostać po głowie. No i przede wszystkim starałam się “na nas” nic nie budować. To miała być zupełnie nieżyciowa historia.

 Młodości zarzuca się często, że wierzy, iż świat zaczyna się dopiero od niej; ale starość wierzy jeszcze częściej, iż świat kończy się razem z nią.

 W życiu potrzeba trzech składników: słońca, punktu widokowego i zakwasów.

 Mówi się, że kiedy umierasz,
w jednej chwili widzisz najważniejsze momenty swojego życia.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Nie trzeba wcale dla sukcesu rezygnować z życia. Można mieś jedno i drugie.