Lecz czymże była śmierć, jak nie przejściem do nowego życia, ...

 Lato odeszło łagodnie i deszczowo.

 Rzeczy utracone nie żyją - lezą w ziemi i fruną w powietrzu, bez grobowców.

 (...) odwagę i głupotę dzieli bardzo cienka linia.

 Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.

 Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.

 Przegrywa ten, kto pragnie zatrzymać, a idzie się za tym, kto z uśmiechem puszcza.

 Ciekawe, że z pokolenia na pokolenie dzieci są coraz gorsze, natomiast rodzice coraz lepsi, a więc z coraz gorszych dzieci wyrastają coraz lepsi rodzice.

 W najgorszym najgorsze jest czekanie na najgorsze.

 Bo wiesz, patrzysz na mnie jakbym właśnie skończył stwarzać niebo i ziemię.

 Nic tak nie tłumi zdolności do współczucia jak nieustająca rozpacz.