Kiedy się patrzy na te dorastające dzieci, człowiek czuje, jak ...

 
W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Był jasny zimny dzień kwietniowy i zegary biły trzynastą.

 Wszystko, co musisz zrobić, to pisać jeden prawdziwy zdanie. Napisz najprawdziwsze zdanie, jakie znasz. Czyń to nieustanie. Powtarzaj, aż odpłyniesz w nieświadomie napisanych słów. To jest twój rytm życia. To jest twój puls. Nim jesteś.

 Zaufanie to taka dziwna rzecz, która musi być obustronna.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, trzeba się poruszać.

 Ale właśnie te fakty, które nie pasują do całości, bywają zazwyczaj najważniejsze.

 Nigdy się nie docenia stuffu, który przychodzi nam za łatwo.

 Żyć, to najrzadsza rzecz na świecie. Większość ludzi istnieje, i tylko tyle.

 Życie jest jak teatr, tylko nie wybiera się swoich ról. A role są różne: ktoś gra króla, ktoś żebraka, ktoś mędrca, ktoś błazna.

 Była jak słoneczny dzień, ciasto truskawkowe i bitwa na śnieżki w jednym.