Poezja, podobnie jak życie, jest sama dla siebie usprawiedliwieniem.

 (...) dzieciaki, które garną się do sportu, to prawdziwy skarb.

 W policji nawet najszczersze przysięgi spają się jak papier w ogniu obowiązków.

 Od dziecka nie ufałem tym, którzy poganiają zegary.

 Dzięki Tobie i kilku Twoim nutom bez trudu powracam do tego świata.

 Zapominamy, jak ważna jest zwyczajna rozmowa, wspólna kawa, dobre słowo do poduszki. Zapominamy, że to słowa budują mosty, a milczenie jak ogień je spala. Zapominamy, ile znaczą drobiazgi, dobre gesty, ciepło głosu, smaki i zapachy. Zapominamy, że mamy emocje i marzenia. Zapominamy, że jesteśmy ludźmi…

 Każdy ma swoje miejsce, tylko że to miejsce wyznaczamy my!

 Bądźcie dobrzy, a resztę pozostawcie niebu.

 Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują, Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę wobec Ciebie.

 To jakby sunąć po powierzchni ogromnego klejnotu.

 O, życie moje!Bądź mi święte i olbrzymie!