Poezja, podobnie jak życie, jest sama dla siebie usprawiedliwieniem.

 Jestem życiem. Ja i życie to jedno. Jak więc mogę stracić życie? Jak mogę stracić coś, czym Jestem? To niemożliwe.

 Wolałabym nie być tu, gdzie trzymałam w ręku filiżankę.

 Ludzie widzą to, co chcą widzieć, albo to, za co im się płaci.

 Ocalili mnie od śmierci, ale nikt nie ocalił mnie od tego, co potem.

 Miliony ludzi postanowiły unikać emocjonalności. Stali się gruboskórnymi tylko po to, by się obronić, by nikt nie mógł ich zranić. Cena jednak jest bardzo wygórowana. Nikt nie może ich zranić, ale też nic nie może uczynić ich szczęśliwymi.

 Ciszę musisz mieć w sercu. Jeśli ją odnajdziesz, znajdziesz też Boga.

 Ludzie weseli popełniają więcej głupstw niż smutni. Ale smutni popełniają większe głupstwa niż weseli.

 Pierwsze tygodnie po dniu wolnym od pracy należały do najcięższych, bo były zbyt bliskie czegoś,
co stało się już przeszłością, a nie mogło
wchodzić jeszcze w grę jako obietnica przyszłości.

 Śmierć. Tylko o niej nie wolno im było myśleć. I tylko o niej myśleli.

 Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.