Pod ciężarem Pani emocji załamałby się każdy środek transportu.

 Czasem i nam zdarza się wygrać.

 [...] nic w życiu nie jest dane raz na zawsze.

 Oto stawiam przed wami drogę życia i drogę śmierci.

 Nadmiar piękna jest według mnie jeszcze czymś gorszym niż jego brak.

 Słowa to nie kamienie, nigdy mnie nie zranią.

 A ty napisz podanie do muzeum osobliwości,żeby przyjęli na manekina.

 To taka gra - odezwała się Isa. - Gra, która toczy się w mojej głowie.

 Kiedy zasieje się ziarno zwątpienia, prawie zawsze puści pędy.

 Życie to teatr, ale większość ludzi nie ma swojej roli. Grają to, co podsunął przypadek, nie grają siebie.

 (...) pali się do tego jak świeca pod prysznicem.