A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - ...

 Lubię sobie posiedzieć. W ogóle lubię po prostu sobie być. W tym sensie, że nie od razu robić jakieś zamieszanie wokół siebie. Nie zacieszać. Nie otaczać się na siłę ludźmi po to, żeby mieć takie poczucie szumu, który sprawi, że będę czuła, że żyję. Potrafię czuć, że żyję, kiedy siedzę po cichu.

 Jakże niespiesznie rozkosz opuszcza rozgrzane gniazdo.

 Mężczyzną nie można rządzić, jeśli się zaspakaja jego zmysły.

 Od samego mieszania herbata nie staje się słodsza.

 Człowiek nie docenia tego co ma i pragnie coraz więcej, dopiero gdy straci to co miał zaczyna żałować, że tego nie potrafił docenić...

 Najtrudniej jest
wybaczyć samemu sobie.

 Żyć, to najrzadsza rzecz na świecie. Większość ludzi istnieje, i tylko tyle.

 Życie bywa kapryśne, nie zawsze zwycięża ten, kto ma rację.

 Mam tyle historii do opowiedzenia. Niektórych z nich nawet już nie pamiętam.

 Kto przyjmuje dobrodziejstwo z wdzięcznością, spłaca już pierwszą ratę.