A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - ...

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Nikt nie ponosi odpowiedzialności za swoje myśli.

 Świat staje się piękniejszy, gdy człowiek dąży do doskonałości ducha. Rzeczy materialne zastępuje się tym, co duchowe, dobroć serca zastępuje złość, a miłość zastępuje dezaprobatę.

 Reguły serca stoją przed regułami umysłu.

 Łzy znajdują się na dnie każdego komizmu.

 Choćby świat i życie były jak najgorsze, jedno w nich zostanie wiecznie dobre - młodość.

 Życie jest snem.

 (...) ten, kto uratuje ci życie już na zawsze jest za ciebie odpowiedzialny.

 Życie niemal na pewno ma sens.

 Teraz natomiast wiedziała,
że tragedią będzie żyć dalej i
znosić te długie lata samotności.