Kto zasadził cnotę, musi pamiętać, żeby ją często podlewać.

 Jego głos daje poczucie bezpieczeństwa wreszcie czuje się zakotwiczona w teraźniejszości.

 Już? Tak prędko? Co to było?Coś strwonione? Pierzchło skrycie?Czy nie młodość swą przeżyło?Ach, więc to już było... życie?

 Kłamstwa są jak stalowe pręty klatki-gdy otoczysz się nimi,jesteś zgubiony.

 Istnieją ludzie, którzy czyjś sukces poczytują sobie za osobistą zniewagę.

 Tam, gdzie znajduje się rozwaga, zalega ostrożne milczenie

 Kto stoi w miejscu, ten się cofa.

 Nasze błędy wracają do nas po latach jak bumerang.

 Dopóki idziemy, jest w porządku.

 Tylko nogami fikać i zęby szczerzyć? A książki to nie łaska?

 Żyłem jak chciałem
i umrę jak mi się podoba.