Nie bał się niczego. Dopóki nie spotkał mnie.

 Problem polega na tym, że nie da się uleczyć rany, której istnieniu się zaprzecza.

 Czuję, jak decydująca odwilż ogarnia moje żyły.

 Jakie to smutne: życzyć własnym dzieciom dobrej nocy przez telefon.

 Dzieci nie liczą czasu, toteż wystarcza im gona gruntowne obserwacje.

 Chętnie drugich napominamy, ale sami upomnień niechętnie słuchamy.

 Przeszłość to przestrzeń, w której mieszkały wszystkie jego błędy.

 Koniec jest zaledwie początkiem

 A życie jego – trud trudów,
A tytuł jego – lud ludów;
Z matki obcej, krew jego dawne bohatery,
A imię jego czterdzieści i cztery.

 Kiedy człowiek widzi wokół siebie tylko doskonałość, nawet ona zaczyna w końcu nużyć.

 Prawdopodobnie do niczego nie było tak łatwo przywyknąć, jak do przywilejów.