Odkąd tu jesteś, czuję się jak na wojnie.

 Chętnie wezmę winę na siebie, jeśli tylko zdołamy ją oddać przeszłości.

 Niewielu ludzi wykorzystuje drzemiące w nich możliwości – większość jest jak ukryte studnie, z których nikt nigdy nie zaczerpnął wody.

 Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już nigdy niczego nie napisze.

 Gdzież ta wygasła lampa, co z nocy dzień czyniła? Gdzie słońce?

 Zapłatą prawego jest życie.

 Wiedza pragnie płynąc ku wolności, jak rzeka płynie ku morzu.

 Jak ma być w tak kraju dobrze, jak chcą od ciebie tyle za pokój.

 Bo to właśnie jest piekło – ciągłe powtarzanie.

 Lepiej pisać niż czytać. Lepiej poetyzować niż pisać. Lepiej żyć niż poetyzować.

 Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, nie wolno. Każdy jest oddzielną jednostką i mamy prawo robić to, co kochamy i w co wierzymy.