Bez przyjaciół życie staje się nijakie.

 Jakże niespiesznie rozkosz opuszcza rozgrzane gniazdo.

 Przepisy zwalniają z odpowiedzialności.

 Hic vivimus ambitiosa paupertate omnesTu żyjemy wszyscy w dumnym ubóstwie

 Żyjemy w świecie pozorów, pozorujemy więc, że żyjemy.

 Chcesz by było lepiej, ale nie zdajesz sobie sprawy jak masz dobrze w chwili, gdy tego chcesz.

 Przy Tobie staję się kimś lepszym, a w każdym razie trochę mniej złym.

 Kształtuj jej silny charakter i naucz ją odwagi w działaniu.

 Życie to najdziwniejsze co może się nam zdarzyć. Kiedy już umiemy żyć, musimy umierać. Kiedy już umiemy kochać, musimy odchodzić. Kiedy już umiemy rozumieć, musimy zapominać.

 Najgorsza jest świadomość, że minęło coś pięknego, co więcej już nie będzie miało szansy się powtórzyć.

 Porządek bowiem, jak się zdaje, chroni ludzi, nieład zaś zgubił już wielu.