Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
Każdy człowiek musi dojść do wszystkiego sam. Nawet jeśli inny dał mu to na tacy, to nie jest to, to samo. Nawet jeśli inny człowiek dał mu tego początkowego kopa, to później musi sam to wszystko kontynuować, rozbudowywać. Inaczej to jest martwe.
Pamiętaj, nigdy nie możesz poddawać się w połowie drogi. Jeśli już zacząłeś coś robić, skończ to. Nabierz powietrza w płuca i brnij do przodu.
Jak już wystrzelę pocisk, nie dam rady go cofnąć.
Każdy gra takimi kartami, jakie mu się trafią.
-Nie była dla niego dobra?
-Za bardzo kochała. Te właśnie psują wszystko najszybciej i najdokładniej. Chcą dostać tyle samo, ile dają, i pewnego dnia wali się wszystko. Wtedy odchodzą.
Wszystko, co żyje, kiedyś umiera i
przemienia się w ohydną nicość.
Gdy założymy klapki na oczy, żeby kogoś nie widzieć, na sto procent się potkniemy.
W życiu najważniejsza jest odwaga.
Cnota skarb wieczny, cnota klejnot drogi.
Czytanie to jest odnajdywanie własnych bogactw i własnych możliwości przy pomocy cudzych słów.
