W literaturze mamy bardzo dużo seksu
i niewiele dzieci. W życiu jest odwrotnie.
Co jest normalne? Normalny człowiek całe życie nie czyni tego, co chce czynić. Tak bardzo uwielbia obowiązek. Im bardziej udaje mu się nie być sobą, tym więcej zarabia. Osiągając sześćdziesiąt pięć lat człowiek normalny idzie na emeryturę. Teraz ma czas dla siebie, lecz siebie niestety zapomniał.
Choć przyszłość zawsze pozostaje niepewna, żyjemy w nieustannym przekonaniu, że jutro przyjdzie. I to jest mocna idea, żyć z wiarą, że nawet po burzy pojawi się tęcza. Właśnie to czyni nas ludźmi.
Ludzie potrafią bardzo szybko osądzać i nie potrzebują do tego dowodów.
Czuł się sobą i innym być nie chciał. Pragnął teraz tylko stać się lepszym niż dotychczas.
Oto stawiam przed wami drogę życia i drogę śmierci.
Ciesz się życiem i nie porównuj go z innymi.
Życie jest podobne do jazdy na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Kiedy da nam się wybór, wolimy raczej żyć jak pies,niż umrzeć.
Temu, kto wyjeżdża, jest lżej, niż temu, kto zostaje.
