Energia zamknięta w księdze szeptała do jej zmysłów.

 Śmierć. Tylko o niej nie wolno im było myśleć. I tylko o niej myśleli.

 Własność. Własność. Wszystko dla własności.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Jak boli całe niespełnione życie.

 Życie nie daje nam tego co chcemy,tylko to, co ma dla nas.

 Śmierć to fałszywe miłosierdzie.

 Poza tym nie można zabić czegoś, co nigdy tak naprawdę nie żyło.

 Życie ludzkie ubiega między wspomnieniem a nadzieją.

 Nie, to lęk przed utratą talentu. Bała się, że już nigdy niczego nie napisze.

 Nie było jasne, kim jest. Stanowiła jedynie o b e c n o ś ć.