Nie można kochać wszystkich.

 Wypijmy za nasze trumny, zrobione ze stuletniego dębu, który posadzą nasze dzieci!

 Wśród nicnierobienia oszaleć i załamać się.

 Jak się sądzi człowieka: wielkością bohaterstwa czy rozmiarem klęski?

 Życie to brutalna, zapierająca dech w piersiach zabawa – jak skakanie ze spadochronem
albo niebezpieczna górska wspinaczka.

 I kiedyś prawdopodobnie zadzwoniłabym, żeby wyjaśnić całą sytuację. Pojawiłabym się w drzwiach. Podała rękę na zgodę albo na pożegnanie. Zrobiła cokolwiek, aby relacje były chociażby poprawne. Kiedyś bym poprosiła o kilka słów i kilka chwil. Ale etap żebrania o szacunek mam już za sobą. A jeśli ktoś nie potrafi okazać mi szacunku, to nie chcę od niego niczego więcej. (Aleksandra Steć)

 Kiedy człowiek zje coś ciepłego, robi mu się lżej na sercu.

 Jakość rozumu nie jest mierzona ilością wiedzy tylko stosunkiem do prawdy. Powiedz mi, jaki jest Twój stosunek do prawdy, a powiem ci, jaką jakość ma twój intelekt. Każdy człowiek jest zdolny
do poznania prawdy.

 Po czterdziestce zaczyna się starość młodych, a po pięćdziesiątce młodość starych.

 Czasem więcej dobrego może zrobić jeden serdeczny uśmiech, dobre, życzliwe słowo, aniżeli bogaty dar pochmurnego dawcy.

 W końcu zrozumiałam, że spokój ducha mogę odzyskać jedynie izolując się od pewnych osób, nie reagując na tanie prowokacje i skupiając uwagę na tym co kocham. (Aleksandra Steć)