Nie można kochać wszystkich.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Nie umiem odgrywać komedii ani przed sobą, ani przed innymi.

 Gdyby marzenia były rybami, wszyscy byśmy zarzucali sieci.

 Gdy raz bania ze wspomnieniami rozbije się nad człowiekiem, nie krążą one wyłącznie wokół zarania życia.

 Kiedy obie strony zyskuja, wszystko toczy sie gladko, niech mi pani wierzy.

 Czasem dopiero na skrzyżowaniu człowiek zaczyna zastanawiać się - dokąd idzie.

 Tam, gdzie znajduje się rozwaga, zalega ostrożne milczenie.

 Nie chcesz ze mną wypić za zdrowie, Bogusiu, bo umieram.

 Nieuchronne jest z definicji nieuniknione.

  Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.