I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż ...
I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.
Życie to teatr, ale większość ludzi nie ma swojej roli. Grają to, co podsunął przypadek, nie grają siebie.
Oglądaliśmy upadek, biorąc go za zwycięstwo.
Ten samolot jest tak stary, że do wygódki wychodzi się na zewnątrz.
Jeżeli chcecie znać moje zdanie, muzyka t język pamięci.
Doświadczenie jest dobre, byle tylko nie kosztowało zbyt drogo.
Im mniej ludzie o tobie wiedzą, tym mniejsze ryzyko, że cię zranią. To jeden ze sposobów na uniknięcie strat i zniszczeń.
Rób to, co uważasz za stosowne. I tak zawsze znajdzie się ktoś, kto uważa inaczej.
Bo w życiu nie chodzi o to, żeby żyć, ale żeby przeżywać!
Nie chodzi o to, by przetrwać, ale o to, by żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, żądzą życia i czasem z lekkim szaleństwem. To jest prawdziwe życie.
Niedzielny turysta (albo dzielny).