Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak ...
Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.
Udostępnij:
Inspiracje:
Życie nie ustaje w zadziwianiu nas ironią.
Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.
W każdym stuleciu jest pięć lat dostatku, po czym wszystko się wali...
Jesteśmy sami dla siebie największą niespodzianką.
Tylko dureń szybko rozstaję się ze swoimi pieniędzmi.
Nikt nie lubi prawdy prosto z mostu,
chociaż jest o niebo bardziej interesująca.
Błędy też się dla mnie liczą.
Nie wykreślam ich ani z życia, ani z pamięci. I nigdy nie winię za nie innych.
Doskonały kwiat to rzadkość. Można go szukać
całe życie i nie będzie to życie zmarnowane.
Obecnie kładzie się większy naciskna wiedzę człowieka niż na jego charakter.Młodym ludziomdaje się raczej wykształcenieniż wychowanie.
Ludzi nietrudno zrozumieć, jeśli się im bacznie przyglądamy.