Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak ...
Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.
Udostępnij:
Inspiracje:
....Będąc dzisiaj na spacerze, wdepnąłem w gówno. I wiecie co stwierdziłem ? Że panuje tam większy tłok niż w autobusie kursującym w godzinach szczytu......
Każdy ma swoją własną śmierć i musi nią umrzeć sam, nikt mu przy tym pomóc nie może.
Walka wyostrza spojrzenie ... ale czasem ukazuje wydarzenia w niewłaściwej perspektywie.
Długa jest droga do raju skarbie, więc nie przejmuj się drobiazgami.
Nie liczy się to, ile lat jesteśmy w stanie włożyć w nasze życie. To, co naprawdę istotne, to ile życia jesteśmy w stanie włożyć w nasze lata. Życie nie jest trwaniem, ale stanem. Ci, którzy kochają życie i służą mu z radością, mają wiele lat.
Lubię spać. Choć przez chwilę można zapomnieć o tym całym syfie, który nas otacza.
Intuicja jest w domenie intelektu tym, czym jest prawość w domenie uczuć.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Źle postawione pytanie prowadzi do złej odpowiedzi.
„Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd".