Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak ...
Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.
Udostępnij:
Inspiracje:
Pamięć to śmietnisko podświadomości.
Potrzebny jest czyjś uśmiech,aby samemu też się uśmiechnąć.
Łatwiej jest się wściekać niż rozpaczać.
Jeśli mam swe życzenie przekazać młodym dnia dzisiejszego to nade wszystko życzę, aby coraz silniej odczuwali smak dawania, a coraz słabiej smak brania. Dawanie bliskim i dalekim, znanym i nieznanym, żyjącym i tym którzy żyć będą kiedyś. W dawaniu bowiem rośnie prawdziwa radość życia
Ostatecznie czym jest nadzieja? Bezsilnym buntem przeciw rozpaczy. Kto twierdzi, że nie można żyć bez nadziei, twierdzi po prostu, że nie można żyć bez nieustannego buntu.
Jako też rok bez wiosny mieć chcieli, którzy chcą, by młodzi nie szaleli.
Umysł jest wszystkim. Stajemy się takimi, jak myślimy.
Wiele się wydarzyło, choć niewiele zmieniło.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Nieprawdą jest, że
czas leczy wszelkie rany.
Nie leczy - rozdrapuje.