Życie niemal na pewno ma sens.

 Podświadomość jest uparta i tajemnicza, i naprawdę zawsze w końcu zrobi to, co zechce.

 Boję się zmian, a jednocześnie mam wielką ochotę przeżyć coś nowego.

 Rozpadające się iluzje boleśnie ranią.

 Posmutniałam. Żal mi było tego pana. Co z tego, że był pijany? Był nieszczęśliwy. Bardzo.

 Kiedy miałem 5 lat, moja mama zawsze mi mówiła, że szczęście jest kluczem do prawdziwego życia. Gdy poszedłem do szkoły, spytali mnie kim chcę być jak dorosnę. Odpowiedziałem, że chcę być szczęśliwy. Powiedzieli mi, że nie zrozumiałem pytania. Ja im powiedziałem, że nie rozumieją życia.

 Kiedy człowiek widzi wokół siebie tylko doskonałość, nawet ona zaczyna w końcu nużyć.

 Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

 Nigdy nie docenia się należycie ludzi, dopóki nie znikną.

 Nikt nie może wykuć szczęścia swojego życia; można wykuć tylko szczęście chwili.

 Życie to nie jest magnetofon i czasami nie można cofnąć taśmy.