Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.
Nie wierz temu, kto wierzy wszystkim.
Nie był szczególnie przystojny. Niewysoki, skronie oszronione, nadwaga też spora. Któż to jednak wie, co może ludzi z sobą łączyć.
Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?
Żyję według zasady: ''Daj z siebie wszystko albo wracaj do domu''. I tak ze wszystkim. Albo daję z siebie tyle ile mogę, albo nawet nie zaczynam. Zarówno w związkach jak i w sporcie, stosuje to dosłownie do wszystkiego. Tak już żyję, Taki jestem.
Za sukcesem mężczyzny stoi kobieta... i dziwi się, jak mu się w ogóle udało.
Ja nie istnieję, przypomniał sobie.
Gdybyż można opancerzyć się na upokorzenia!
Ilu ludzi, tyle dróg!
Ostrzegałem cię, że igrasz z ogniem! Ale nie słuchałaś.
Życie męczy, ale czy śmierć przyniesie ulgę? Ludziom nie spieszno do odpowiedzi na to pytanie.
