Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.
Gdzie przemoc uciska, tam bunt jest cnotą.
Dopóki idziemy, jest w porządku.
Oto miejsce, gdzie śmierć cieszy się, że może pomóc tym, którzy żyją.
Za każdym razem, kiedy spotykamy kogoś nowego, otwiera on przed nami nowe drzwi.
Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.
Nigdy jednak nie można poznać ludzi patrząc na ich powierzchowność.
Jest to złota zasada w życiu: wymagać mało od świata, a dużo od siebie.
Urojenie świata urojonego. To prawda.
Istnieją ludzie, którzy czyjś sukces poczytują sobie za osobistą zniewagę.
Jeżeli coś nie może żyć, to trzeba mu pozwolić umrzeć tak, żeby się nie męczył, z godnością.
