.....mogłabym tu świecić golizną jak latarnia w Kołobrzegu.

 Bo jak – w świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę – osądzać, tych, którzy decydują się na śmierć?

 Błogosławię was, moje dzieci... A niech was wszyscy diabli!

 Żyjemy tak, jakby życie było karą. A przecież jest nagrodą.

 (...) cholerny realizm życiowy. Odziera nas ze złudzeń.

 A ja stoję i zastanawiam się dlaczego, gdzie, co.

 Być może przeznaczenie nie istnieje, ale powinno istnieć.

 Entuzjazm to delirium rozumu.

 Idź swoją drogą, a ludzie niech mówią, co chcą.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Żyj w ukryciu!