Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.
Zaufanie to taka dziwna rzecz, która musi być obustronna.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Najtrudniejsza rzecz w życiu, to nauczyć się, które mosty przekraczać, a które palić.
W większości wypadków
im dziwniejsza wydaje się sprawa, tym banalniejsze rozwiązanie.
Jeśli bohaterstwo śmierci jest do zupełności cnót narodowych potrzebne, to już je posiadamy. Teraz trzeba postarać się o inne, mniej poetyczne, ale korzystniejsze: o bohaterstwo umiejętnego życia.
Dla wierzącego zapomnieć o modlitwie to zapomnieć o życiu.
Sen minus rzeczywistość.
Ludzie tworzą narracje z materii snów, które mają zwykłą, realną podstawę fizjologiczną.
Czasem tak mnie to wszystko męczy, że nawet nie mam siły źle się czuć.
Bez wyobraźni człowiek jest jak proch i pył.
